فعالیت ها :

بازار تولید نرم افزار و چالش های پیش رو

1390/1/25

پر واضح است که نرم افزار ، از الزامات پایه ای صنعت انفورماتیک میباشد که تا دهه های هفتاد تحرکی در شکوفایی این صنعت پایه ای در کشور دیده نمیشد و اندک فعالیت انجام شده مصروف فارسی سازی نرم افزارها ؛ بطور ویژه کلمه پردازها ؛ میشد . در اواسط دهه هفتاد و با گسترش استفاده از رایانه های شخصی در بنگاه های بزرگ اقتصادی و از همه مهمتر دوایر دولتی و بانکی ،ناگهان خلاء بزرگی در عرصه تولید نرم افزارهای ایرانی بوجود آورده و فارغ التحصیلان دانشگاهی علوم کامپیوتر ،نا آشنا با سیستم های مالی ، اداری ، حسابداری صنعتی و ... و ناآشنا با فعالیت های گروهی بر مشکلات این صنعت نوظهور دامن میزد. ولی پس از اندک زمانی برنامه نویسی ؛ به ویژه در حوزه های مالی ؛ رشد قابل توجهی یافت بطوریکه تیم های حرفه ای از برنامه نویسان پا به عرصه تولید نرم افزار نهادند که اغلب تحصیلات و یا فعالیتی غیر مرتبط باامور کامپیوتر داشته اند که این نقطه عطفی در این صنعت بشمار میرود. سوالی که مطرح میشود چرا نقطه عطف ؟ شاید یکی از دلایل آن ، رفع و رجوع نیازهای خود افراد با استفاده از کامپیوتر در حوزه فعالیت خود بوده است و این امر باعث گسترش سریع این فناوری در جامعه ایران گردید.از سویی ورود این فناوری به عرصه های مختلف مشاغل و علوم و فنون ،باعث ایجاد زمینه ای بسیار وسیع از کاربردهای این تکنولوژی گردید و حرفه برنامه نویسی را با تعدد تخصص مواجه گردانید و همین امر باعث سردرگمی برنامه نویسان در انتخاب حوزه های تخصصی فعالیتشان گردیده است. آیا باید به این علم به عنوان حرفه توجه نمود یا نه ، صرفا یک مهارت محسوب میگردد ؟ بگذریم از این موضوع که در جامعه دانشگاهی ابتدا به عنوان علوم پذیرفته شد ، بعد به مهندسی تغییر ماهیت داد و هر از گاهی زمزمه هایی از قرار گرفتن در گروه علوم پایه نیز به گوش میرسد. بقول یکی اساتید برنامه نویسان جزو معدود افراد جامعه هستند که دایرالمعارف مشاغل هستند. از طرفی در این آشفته بازار برنامه نویسی ، موضوعی که مشهود است گسترش تولید نرم افزارهایی است که صنعت مرتیط با آن در کشور رو به رشد میباشد. شما تصور کنید چه تعداد صنعت و تجارت در کشورمان وجود دارد که در حال پیشرفت میباشد. اما اکنون بعد از گذشت سه دهه از ظهور این فناوری در عرصه صنایع کشور ، حرکت به سمت و سوی استانداردهای جهانی در زمینه های تولید ، ارایه ، پشتیبانی و ... کاملا مشهود میباشد. با این حال پیشرفت این صنعت در کشورمان ، در قیاس با کشورهایی مانند هند و چین بسیار ناچیز میباشد که این موضوع ارتباط مستقیم با سیاست های خارجی دولت و جذب سرمایه گذاران خارجی دارد. از اینرو ما شاهد اشباع شدن تولیدات در حوزه های مالی و از طرفی خلاء تولید نرم افزار در سایر حوزه ها میباشیم.

اینترنت و نقش آن در توسعه اقتصاد کشور

1391/6/31

بیش از دو دهه از حضور شبکه جهانی اینترنت در ایران میگذرد و در این مدت همواره از سیاست گرفته تا اقتصاد و فرهنگ و روابط اجتماعی و غیره را مورد چالش قرارداده است. از بسترهای سخت افزاری مورد نیاز گرفته تا ارایه خدمات توسط سازمان صدا و سیما یا وزارت ارتباطات ، اعمال فیلترینگ و نبود قوانین قضایی برای برخورد با مجرمین سایبری و بحث حفظ حریم خصوصی افراد جامعه و بسیار موارد دیگر ، با مشکلات و کاستی های قابل توجهی دست به گریبان بوده است. صحبت در مورد اینترنت و موضوعات مرتبط با آن بسیار است که مستلزم زمان و نظرات کارشناسان حوزه های گوناگون میباشد که خارج از این مجال میباشد. لذا به کوتاه نطری به نقش اینترنت در توسعه اقتصاد کشور می اندازیم. اگر به روند رشد تجارت الکترونیک در سال های اخیر نگاهی بیاندازیم شاهد جهشی بزرگ در این عرصه میباشیم. گسترش دسترسی به اینترنت در کل کشور و همچنین ورود گوشی های هوشمند به بازار ایران ، زمینه مناسبی را جهت رشد و شکوفایی تجارت الکترونیکی ایجاد نمود و همین امر باعث بر پایی وب سایتهای فروشگاهی و خدماتی و پایانه های بانکی بی شماری در فضا مجازی گردید. حال سئوال این است آیا این گسترش با رشد اقتصادی کشور همگون و متناسب میباشد؟ آیا این گسترش با تولید ناخالص ملی متناسب است؟ اینها سوالاتی است که بزرگان اقتصاد باید پاسخی مناسب برای آنها داشته باشند. ین موضوع قابل تامل است که چند درصد از تولیدکننده های داخلی توانسته اند به سطحی از شکوفایی برسند که بخواهند محصولات خود را از طریق فضای مجازی معرفی کرده و یا بفروش برسانند. فضای مجازی با این پتانسیل چقدر موفق به جذب مخاطبان جدید از هر دو گروه خریدار و فروشنده شده است. با راه اندازی هر فروشگاه اینترنتی به مشتریان خرید از فضای مجازی افزوده نمی شود بلکه فروشگاه های جدید با مشتریان فروشگاه های قبلا راه اندازی شده ، سهیم میشوند. فعالیتهای تجاری در فضای مجازی ، چه میزان از نرخ بیکاری در جامعه را کاهش داده است. اگر در اینترنت گشتی بزنید با کسب و کارهای کاذب و بعضا عجیبی برخورد میکنید که در حال تبادلات مالی هستند ولی نمی توان نام کسب و کار بر آنها نهاد. بنظر میرسد تا رسیدن به یک فضای مجازی تجاری مناسب که مانند یک کسب و کار در عالم واقعیت ، شفاف و متعهدانه باشد راه زیادی پیشرو میباشد و اگر مشکلات اقتصادی در عالم واقع حل نگردد ، نباید انتظار تجارت الکترونیکی سالم و پر رونق را داشت.

شبکه های اجتماعی ، چهارچوبی امن یا پر مخاطره

1395/11/28

شبکه های اجتماعی به مجموعه ای از گرافهایی گفته می شود که هر نود آن متشکل از یک فرد یا سازمان میباشد و یالهای آن ارتباط و تعامل بین این افراد یا سازمانها را مشخص می نماید. از طرفی هر فضایی که عامل تسریع در ایجاد و شکل گیری شبکه های اجتماعی می شوند را یک سرویس شبکه اجتماعی نامگذاری نموده اند. حال اگر بستر ارتباطی این سرویس ها ،اینترنت باشد مفهوم شبکه های اجتماعی در فضای مجازی شکل می گیرد. این نوع از شبکه های اجتماعی در سالهای اخیر به سرعت گسترش یافته و بین احاد جامعه بخصوص جوانان از محبوبیت زیادی برخوردار شده است. برای برخی نیز امکان ایجاد کسب و کار و حصول درآمد را فراهم نموده است. تشکیل گروه های مختلف خبری ، علمی و حتی عقیدتی ، جذابیت ویژه برای مخاطبان در پی داشته و این امر موجب پدید آمدن سوپرگروه هایی با تعداد کثیری از اعضا شده است. همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد بستر ارتباطی در شبکه های اجتماعی مجازی ، اینترنت میباشد. ولی جهت دسترسی به اعضا و ارسال و دریافت پیامها نیاز به نرم افزارها و سرویس دهنده های این خدمات میباشد. در همین راستا شرکتهای بزرگی شروع به سرمایه گذاری و فعالیت در این زمینه نموده اند. کاربران این سرویسها هم با توجه به امکاناتی که این شرکتها در اختیار آنها قرار می دهند مناسب ترین نرم افزار را انتخاب نموده و با ایجاد گروه های مختلف شروع به فعالیت می نمایند. نکته بسیار حایز اهمیت ذیل مفاهیم گفته شده در این است که نظارت بر محتوای این نوع از شبکه های اجتماعی عملا از دست دولتها و دستگاه های حاکم خارج گشته و فقط قوانین شرکت فراهم کننده سرویس بر این شبکه ها حاکم میباشد. همین عامل سبب نگرانی دولتمردان حکومتهای غیر دمکراتیک و تمامیت خواه و اغلب ایدوئولوک گردیده و اغلب مانع فعالیت های این شرکتها در کشورهای مطبوع خود می گردند. متاسفانه کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست و شگفتا علما دینی نیز بشدت مخالف گسترش فعالیتهای این شبکه ها میباشند که خود جای تامل و موشکافی میباشد.